иде (несв.)
Идат луѓето и што им се фатило за рака водат: кој дете, кој коза.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега и мене ми иде така. ,Диверзија е таков вид на војување која има цел да го изненади непријателот, да му нанесе што поголеми загуби во луѓе и техника.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ од некои други соби да ми иде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Секој ден да идат луѓе со повојница и да ми го наслушуваат дишењето, што се вели, да гледаат дали сум жива.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тргнав да се качувам на бината, народот веќе ракоплеска, а од зад мене иде некој глас, сѐ појасно го слушам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Цела глутница иде и нѐ демне.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Идат луѓето да нѐ слушаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кај нас сите идат како ослободители, никој да нѐ ослободи од нашите ослободители.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си мислам дека и дрвјата тргнале да одат и, идат право на нас, ќе нѐ газат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Многу селани од околните села идеа кај шаторите и носеа кокошки и јајца.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
По политичката борба иде значи националната4.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако фати цибрина, види, ако нема никаква надеж, иди си, нема што да седиш.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Го пишував писмото со расположба која можеше да биде на Мајка природно туѓа, ми идеше некаков восхит кој растеше од моите прикриени амбиции.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
1. Не гасне светлината на тој гласот да го запрета свој во молк што треба пред големото зло од друго зло што иде во мугрите на виделото Тоа што сенката од нив да му ја изгони сака Сега е веќе мигот да се замине што повикува со стариот копнеж на битието во трепетот на крвта Будната роса на челото светлината на утрото ја позема пат правејќи низ мракот Вика гороцветот со муграта во пазувите
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Си го пособирам чаршафот под гушата и ми иде да му речам да не ме сече кај што сѐ уште сум здрава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Еден народ што си го загубил својот јазик личи на еден човек што си го загубил патот и не знае од каде иде и на каде оди и којшто не знае зошто оди ваму, а не онаму или таму.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Стиска со очните капаци на очите и го грчи лицето од болот и тагата што му иде од внатре.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Во пет часот ме враќаат в ќелија и иде лекар да ми ја прегледа ногата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Беше време кога во градот крај реката идеа абери од родниот град крај езерото за интернација на блиски, за затворање на овој или оној од семејството без никаква вина.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И само црвени цвеќиња ми идат во умот и сѐ ми се гледа црвено.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
