соната (ж.)
Менталните слики создадени од прикажувањето на овие трагедии повторно излегле на површина по многу години, сублимирани, прочистени, во симфонија и соната, во миса и опера.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Сонатите на Бетовен се супериорни во однос на оние претходните, исто како и симфониите.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Како што веќе наведовме, искуството стекнато преку сонатите било применето во Првата симфонија, а секоја наредна покажува напредок.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Секое негово дело има своја приказна за раскажување; понекогаш тоа е само запис од настаните на еден ден како во Пасторалната симфонија, но раскажани со гламур на поезија и романса, така што, додека слушаме, привремено ни ја враќа младоста; понекогаш тоа е трагедија која се расплетува, како во Сонатата „Апасионата“ или во Петтата симфонија; или тоа ќе биде Увертирата „Кориолан“, таа зовриена, бурна ферментација на емоции и страст, најразновидна, најконтрадикторна, најразлична што може да се замисли.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Пред Првата симфонија, Бетовен веќе имал компонирано десетина или повеќе сонати и бил во позиција да го искористи стекнатото искуство.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Моцарт, на четиринаесетгодишна возраст, во Мантова, на неговата втора турнеја во Италија, импровизирал соната и фуга на јавен концерт, освојувајќи ги воодушените Италијанци, а таквите изведби тој често ги повторувал подоцна.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Мора да се спомене и познатата Кројцерова соната, опус 47, за пијано и виолина, која е завршена пред Третата симфонија.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Покрај овие, тука се и двете виолински сонати, а-мол и Еф-дур, посветени на грофот Фрис, и помали композиции.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Хајдн и Моцарт, пак, го фасцинирале во неговите поблаги расположенија, во играта на ексцентричното, во каприциозните и забавни вообразби за кои тој дал толку убави примери во симфониите и сонатите.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Оваа година биле создадени две од најпознатите сонати за пијано на Бетовен, „Валдштајн“, веќе спомната овде, посветена на пријателот од младоста, грофот Валдштајн, и „Апасионата“, посветена на грофот Фон Брунзвик, возвишени дела што блескаат со огнот на генијот.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Дури и долго го одложувал пишувањето на рондото што ѝ го ветил на Елеоноре фон Бројнинг и кога конечно ѝ го испратил, тоа било со извинување што не испратил соната, што исто така ја имал ветено.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Набргу потоа, тој го објавил својот опус 2, составен од три сонати посветени на Хајдн, покрај варијации и помали пиеси.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Покрај тоа, тука се и двете сонати за пијано во Г-дур и де-мол, опус 31, и три сонати за виолина и пијано, опус 30, од кои последната е посветена на рускиот император.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Други придонеси од 1801 година се две големи сонати, „Пасторалната“ во Де-дур, опус 28, за чие Анданте се вели дека му било омилено на Бетовен и често го свирел, и онаа во Ас-дур, опус 26, посветена на принцот Карл Лихновски, што содржи голем погребен марш.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Што доаѓа потоа? 1970 година свирење на месечева соната на месечината.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Опусот 1 на Бетовен е посветен на принцот, како и големата Патетична соната, и Втората симфонија, исто така опусот 179, составен од девет варијации, и големата Соната во Ас-дур.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Боледувајќи по Бранка, низ носталгијата на Шумановата соната за виолини во Д-мол, Горчин се предаваше одвнатре, од најдлабоките клетки, на слатката омаеност на сетилата, дозволуваше да го голтне мемливата полноќ, во која на крајот мораше да се удави – занесен, несмирен, неспасен.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Овој дух на времето јасно е одразен во неговите композиции, особено во симфониите и сонатите.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Тие најмногу го истражувале во менуетот, но успеале само да создадат нешто формално, во кое елементот на забава или хумор, според современите начини на размислување, тешко може да се забележи.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Доволно е само да се споредат неговите сонати со оние на Моцарт и Хајдн за веднаш да се биде импресиониран од огромната важност на Бетовен.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
