сме (несв.)
И покрај сѐ, осеќам дека уште сме приврзани од заедничката судбина на победени и навредени.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како не сме го виделе ова, да не оди вака пусто?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не видоа ни кој сме, ни од кај им дојде смртта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стани да видиме кај сме!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сме се скукалиле, што се вели, и чекаме да нѐ изведат на стрелање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Германци нема, ми велат луѓево, сега ние сме Германци.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Да, ох, ДА!“ „Ние сме на полето вон градот. Ќе можете ли да дојдете утре?“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ретко сме свесни за својот сопствен кич.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ние можеме, ние знаеме, ние сакаме да сме дел од тоа семејство...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
- Синко, знаеш ли дека сме во обрач од Германци, да бегаме, трчај колку можеш по коњите...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ние сме војници, се бориме, нема овци да пасиме. –му додаде Бугаринот.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Под еден куп камења Најблиску сме до животот
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Сме виделе попови и џандари, и писари и весникари, како него. Сиктер, бре!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Да видиме, велам, да мериме, до која длабочина сме стигнале. Другите молчат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ние сме народ чија адреса е запишана во Библијата.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Но видовме дека сме горко излагани во нашите надежи и дека наместо арнотии ние видовме само лошотии.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Живеј си со народот во мир и љубов. Од земја сме и пак земја ќе станеме! Поминот е најдобрата работа, тоа ќе ни остане.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ти забораваш кои сме и каде живееме?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ние не се ашкаме по кафеани по плажи и на други места Ние си го вардиме сопствениот еукалиптус и ништо повеќе Но и по табиет не сме дрдорливи и претпочитаме да си молчиме
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
- Туку, - рече тој, - сакав да ве прашам од кое село преку планинава сте, ама бидејќи ни вие не ме прашавте подобро да се разделиме како да не сме се виделе. - Подобро, - рече Шишман.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
