светилка (ж.)
Овој изум е толку едноставен што секој би можел да го измисли: две штички, оган и светилка.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Курирот ја сврте светилката кон местото од каде допре гласот и го повтори светлосниот сигнал.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
На влажната калдрма беа фрлени чинки на мижуркави есенски светилки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Под голата светилка едното око ми е крваво.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тука, под замаглената светлина на батериската светилка, ги проверуваа воените и офицерските книшки и потоа со тивко шушкање се подигнуваа гранките и ги пропуштаа дојденците во тунелот осветлен со две газиени ламби.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тогаш како и во оваа вечер кога го прогонуваа, ги следеше пред себе двете пијано прегрнати сенки, кои полека се намалуваа сосем да се сокријат зад нив пред новата светилка.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Светилката од крај патната бандера бледо го осветлува лицето на нашиот случајно сред соговорник.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Се допира до мене, ме фаќа, открива и со џебна светилка ми блеснува в лице.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ја сврти светилката на страна и видов тенки жици поврзани за карики, кабли кои одеа до работ и исчезнуваа.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Уличните светилки прават одсјај во водата.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Размостување на мостот од судири... Во зениците молскавично се гаси последната светилка...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Светилката потреперуваше од променливиот напон и ги зумираше шарите на ѕидовите правени од маказарскиот уметник - големите лисја од јавор рамномерно поставени и осенчени во еднакви правоаголници.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Светилките треперат бледи низ оголените гранки.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Се враќаше со големата торба од телешка кожа полна со домашни задачи и ги прегледуваше навечер, на електричната светилка во кујната, седнат до топлиот шпорет.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Таа стоеше покрај портата на ѕидот, под уличната светилка која одвај осветлуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Додека пловеа по преполните тротоари, никогаш сосем еден покрај друг и никогаш не гледајќи еден во друг, тие водеа необична конверзација во продолженија, која блеснуваше и се гаснеше како светилката на светилник, ненадејно прекината од приближувањето на некоја партиска униформа или од близината на телекранот, продолжена неколку минути подоцна од средината на реченицата, потоа нагло пресечена при разделбата на договореното место, и продолжена речиси без секаков вовед наредниот ден.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не, не! Не ми го врти грбот и не гасни ја последната светилка... Ќе стојам на крстопатот додека не минеш ти...
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Патеката се извишуваше од брегот кон чемпресовата шумичка, оттаму, во заситениот мирис на четинарите, ги следиме светилките на рибарските кајчиња.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Светилката се пренесе и на него.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тестото спласна, острите светилки во многуте очи изгаснаа, далеку планините беа меки и проѕирни лисја момирок и покриени со водникавомлечна пара.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
