неодобрување ср.

неодобрување (ср.)

Почувствува како нејзините раменици се помрднуваат со неодобрување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Видовме како било со Хајдн. Албрехтсбергер бил понагласен во своето неодобрување.
„Бетовен“ од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска) (1905)
Од сиот тој чад веројатно многу мирисаме, затоа што Марија ме гледа со неодобрување кога ќе влезам во соба и го отвора прозорецот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Било која форма на знаење која би му упатила предизвик на неговото скептично разбирање на светот наидуваше на негово снажно неодобрување, дури осуда.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)