натовари (св.)
Го опколиле селото и конакот, го симнале бегот и го натовариле како клада на една маска и го испраќаат за Прилеп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Колку ти е натоварена чантата, дај да ти ја поносам.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ќе ги извадиме затворачите и ќе ги натовариме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Државните работи му ги натовари на Великиот везир.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Членовите на семејството на Праведникот тоа го сфатија како знак на голема надеж ветена од небото, верувајќи во добар исход дури и кога по неколку месеци, ги натоварија во воз за концентрационите логори.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Натовари кола с жито, спрегна си волове, па си тргна в град на пазар жито да продава.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Го одврза коњчето и го натовари.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И после ќе ги натовариме мажите со нивното оружје и, ајде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Без сомнение среќниот исход се должи пред сѐ на директивите пратени од Цариград, каде што се разбрало каква корист ќе има Турција ако не си натовари ѕверства што би можеле во очите на европското јавно мислење да изгледаат како противтежа на ужасот предизвикан од атентатите“.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Во тој ист вторник, иако очајот и плачењето не стивнувале, жените, дури и оние самохрани леунки и трудни вдовици наполниле неколку карти со ракија од диви круши, од грозје и од цреши и натовариле на две магариња дисаги со леб и лук, па една по друга, секоја со запалена борина во рака, пошле да ги пречекаат последните од дружината; да ја плашат со оган и писок чумата или улерата, болештина што им била позната на дедовците, еднаш, којзнае кога, додека и пците бегале од злото и се јазеле по врели карпи далеку од сите човечки патила, и побеснувале, и станувале гозба на волчи свадби или се здружувале во глутница со ревење да ги заплашуваат чобаните и бачовите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ги видов и модрите рани од приборот за јадење, забраните за непрактични вљубувања, прередувањата на Тетките со сини измастени пликоа во долги редици пред поштата, натоварувањата на Бабите со тешки товари врз корпата.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ете населба, то ест место, каде што христијанската верска догма не успеала сосема да ги надвладее паганството и митологијата, туку приопштувајќи се кон нив и испреплетувајќи се со нив, со нивните обичаи и празнувања се натоврила како со бесцени камења, и историјата, припокривајќи сосе малтер на легенди и преданија, печалела за други, за завојувачите, додека за тукашните ги резервирала страдањата, прогонствата и истребувањето, а заедно со нив правото на бој и правото од сето тоа да разгрнат епски духовни мегдани, кои, во текот на времето, неуките но интелегентни души на жителите на Потковицата ќе ги преобратат во фактичка своја историја и врз неа ќе прикрепат една колку рурална толку здрава и чиста егзистенција, која, пак, несполуките и поразите, кои се јавуваат како негација на сѐ живо и движно, ќе ги извиши на рамништето на својата вера во опстанокот и тука ќе ги озакони како судбински збиднувања во човековото битисување во овие краишта.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
На коњчето натоварија муниција, два митралеза и нешто бомби.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Станаа... Го натоварија коњчето и тргнаа надолу низ буките...
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Натоварив сѐ и со олеснување се треснав на креветот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
А потоа, кога Белогардејците и коњите се натовариле на бродот, еден по еден, почнале и тие од отстапницата да се повлекуваат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дедо Мраз ги натовари шепите на мечињата со чоколадни бонбони кои куклата – убавица, со помош на џуџињата, ги извади од црвената кутија на која се потпираше.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Го дочека изутрина лебот и бравите, ги натовари на пет коњи и нарача за другиот ден пак толку.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Рибарот Дејко спас побара во бегање: го натовари семејството во чун и избега во езерото; натовари и храна колку што можеше да собере чунот и живееше сред езерото, далеку од селото, далеку од допирите на луѓето и болеста.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И никој не овчи кола, никој не расточува за да ја натовари со греди, со платици, со плужици, со литри, со страки, со рала, со плетени кошови за Полјаните.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
