намери св.
намера ж.

намери (св.)

Само себап да се стори, да не ми страдаат дечињата, кај а намери ѓаволот, в реката да појде и она и он.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уплашени и покорни Руса и мајка ѝ му ја дадоа, но тој не се реши веднаш да го стори намеруваното.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
6. Внатре, пак, во Потковицата, иако не без ризици, сепак нормално, човешки, пеша, на коњ, или со запрежно возило, моторни, освен трактори и џипови, не одаат, без попусти напори и закани дека, ако се намериш преку ридиштата, ќе се зацапаш во блатата и мртвиците, може да се влезе, и да се излезе од неа, само по два пата - по Пазарџиски Пат и по Голем Пат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тато ми рече дека мораме да ги имаме сите податоци пред да добиме дозвола за тоа што сме намериле да го сториме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не можејќи со постоечката работна сила да ги намерат давачките, а не сакајќи ни да си скусат од својата господштина, своите отроци, во чија работливост и преданост безгранично веруваа, за да ги врзат уште повеќе за себе, од Дупка ги преселија на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Води ли таму кај што сме намериле Или е пат неврат, неверување?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Оние што се збиени, уште од зори си ги мешаат сенките, се надјавнуваат, се грабаат на просторот, се издолжуваат и се собираат како пијавици, како полипи, како чудовишта; сокаците: удриле кај им било мило; еден од нив, најширокиот, се припил до езерото, не се дели од него: кај врти езерото, и тој; кај ќе се намери на куќа, се тргнува настрана, се свиткува, се стеснува; кај се спушта брегот на езерото, и тој по него; колку што се проширува брегот на езерото во летно време - толку и тој.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)