драма (ж.)

Бог мора да биде совладан. Не може да има друг епилог на драмата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Замрените секции од слободните активности - драмската, рецитаторската, литературната, брзо оживеаја.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И двајцата добро знаеме на која жена мислиме само јас отскокнувам кај неа љубопитен и на вишини навикнат не можев да си замислам толку еднолично и неразонодено суштество рамна снага рамен говор несовршенството ме предизвика потсвесно, како што обично се вели правев трикови за забава на народот покажував нови мустри шарпи шешири шпилови стапчиња топчиња кутивчиња бели гулаби за бела магија создавав драмски штимунг го извлекував резервниот маж последниот џокер од мојот долг од што е дупнат џеб, немав време за колебање носев кружна насмевка - рингишпил на лицето каде јас, таму таа!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
3. Време, Човек Драма, Сатурне: Јас станувам носечки лик, противник Ти почетна сила, нагон кон целината; Јас тапкам одовде-донде Ти кружиш цикличен, прстенест; Јас им се подбивам на повторувањата Ти повторуваш, ретко но редно демонски син-хроничен, цел; Јас бришам, ишкам епохи, слушаш ли, епохи, ех да можам да летнам Ти гледаш од високо пишуваш и леташ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Објава повеќе драми се случуваат во мигот на обраќање зборовите ги одгледавте но срцето неприпитомливо интимно тера по свое граѓани час е кога мораме да погледнеме во мисловните спреги од нив зависи тежината на зборот климата на подрачјето на душата обновата на смислата младоста граѓани час е да се свртиме еден спроти друг со силата на љубовта во име на огнот допуштам да се размножува симболиката на Дрвото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ликовите ги откриваат своите карактерни особености сообразно со развојот на драмското дејствие.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Направив драма и за жив срам плачев на сиот глас.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Драмата може да почне. За помалку од минута, публиката веќе реши сѐ околу симпатиите и антипатиите“ - можеме да ја сметаме за пример на елементарна симболика која не го вклучува културното наследство.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И, иако втората позиција има јасно оправдување, потврда - на крајот, битно е едно дело да биде разбирливо, драмата да може да се игра, а поемата да се чита - арогантниот став на критичарите со кој тие оценуваат дали еден превод е добар или не, од чисто монолингвистичка позиција, повторно укажува на неблагодарното место што го зазема преводот vis-a-vis метатекстот (дело изведено од, или што содржи, веќе постоечки текст), каков што е и литературниот критицизам, сам по себе.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Повеќе отколку да информира во склад со историските критериуми, неговата намера е психички да ги привлече посетителите и од гледањето да направи прилика за соочување и освестување, ако не на сопствениот расизам, тогаш скоро сигурно за рамнодушноста кон драмата на другиот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Зад него остана бучењето на дивата рекичка, старата камена воденица и чудната домашна драма на стариот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Јас сум драмски писател кој ја прерипува драмата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се најдов во една делегација на Албанската драма при Театарот на националностите во Скопје која требаше да избере неколку театарски претстави за да бидат претставени во главниот град на Македонија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Драмата им се покажуваше на луѓе кои на некој начин го загубиле својот пат.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Таа го истакнува Меѓународниот фестивал за современо драмско пишување „Корпус текст“ и додава дека токму тој отвора простор за организирање творечки работилници, јавни читања и дебати.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Таа млада, а тој богат таа згодна, а тој грд има пара колку сака само алат нема тврд Тој без пара, таа стара тој е згоден, таа сама има само секс без љубов лоша драма крајот шкрт Тој без пара таа бетер тој е згоден, таа гром нема пара има љубов следи брачен бродолом
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Во просторот без видливи граници почнуваше да се одигрува репризата на грозничава драма.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Американците за разлика од нивните имењаци со предзнак јужно не се заебаваат со овие работи и нѐ снимаат со драмска секција од осмо-Б плус надежни манекенки.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Во тој период повеќе бев книшки внесен во сложеното палестинско прашање, во драмата на блискоисточната криза, во комплексните меѓусебни односи на арапските земји, во силните влијанија на големите сили, во стратегиската линија на неврзаните земји.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше совршено можно, пред да биде стрелан, целата драма на неговото апсење и сослушување да биде уште еднаш повторена, од почеток.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повеќе