полекува (св.)
Ристе не можеше да стои на нозе, камоли да оди, а сиот онака отепан требаше да се полекува.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Секој добронамерен патник: суетата ќе си ја полекува, па ќе замине препороден, како нов, прочистен од лошите енергии. ***
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
