нешто (зам.)
Ќе се свртам, никој нема, а јас сѐ нешто си кажувам, се карам со некого.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Или работат нешто луѓето или се тепаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се најде нешто да те открие, што се вели, не држиш сѐ под своја команда.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ нешто предвреме, нагрешно ќе им згазат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, уште кога ме виде како да се сети на нешто и почна да му се враќа плачењето, дишењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Луѓето ми зборуваат нешто, сакаат на друго да ми го тргнат умот, ама јас сум оглувела, никого не слушам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Малку нешто и, еве го, дошол да ме види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И можеби ќе се кренеше нешто, да не дотрчаа стражарите да нѐ избркаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Воздухот постојано нешто мрмори: може да нѐ фатат на легло, што се вели, натерани под земја, заробени од стравот, од себеси.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Би сакала нешто да каже, но не може. Не умее.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Сакаше нешто да каже, нешто што мораше да се каже, но се снебиваше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Во јазикот има одделни гласовни знакови или зборови за сите мисли, чувства и желби на еден човек, затоа јазикот на еден народ е негово духовно богатство и наследство во кое се заклучуваат отпечатени во гласовни знакови или зборови сите народни мисли, чувства и желби со коишто има живеано и живее еден народ и коишто се предаваат како нешто свето од едно поколение на друго.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ќе остане нешто крај тебе за да не паметува и без нас за да не може.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
И наеднаш му текна нешто: тој изрипа од колибата надвор, а кога се врати во рацете држеше голема главица зелка, од која што ги кинеше горните лисја и ги фрлаше надвор.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Под неговите чевли гинеше нешто звучно.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- За секој случај, ти остави ми го тоа што си го извадил, па ќе видиме моиве мечиња ќе остават ли нешто за другите.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Секогаш има нешто за кое можам здраво да се фатам.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Колку и да се основани сите наведени приговори на нашите противници против општоста на Македонските Словени и нивната припадност кон една самостојна словенска целина, пак ми се чини дека можат да им се направат и не помалечки контраприговори, од кои ќе се види дека националното самосознание и преродба на Македонските Словени е нешто многу обично и разбирливо.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А еве што се одиграваше во душата на малиот водоносец: После вечерниот разговор со старецот и сонот што го сони ноќта, во него како да се скрши нешто, одеднаш му се откри пред очите што станува околу него и каков подвиг означува борбата со блатото – она подводно чудовиште што го виде на сон.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Една летна вечер, кога тих ветерчок им ги мрсеше косите на тополите, зашепотени нешто весело меѓу себе, кога штурците застругаа по жиците од своите тамбури ако некој поминеше преку старото дрвено мовче кај бавчите, можеше да види како накај Аврамовата колиба нечујно се приближува нечија сенка.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
