утрината (прил.)
Се сетив на нашиот разговор утринава и на она како се вчудовиди кога го прашав дали е сигурен во она што го тврди или станува збор за обична претпоставка? А стануваше збор за банална вистина.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не знам од која причина но тој ги повтори уште еднаш познатите наоди: дека вратарот изјавил оти преку ноќта портата не ја отварале а и утринава ја нашле заклучана; притоа и објаснувањата што ги добил од дежурниот лекар Јованов се движеле во слична насока.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Утринава во Глас прочитав интересен рецепт за појадок - ни се јавува Бојка од огледалото, но јас не можам да ѝ го видам лицето.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Со големи маки успеа утрината да му ја врати свеста.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Огнот загаснал и нас утрината нѐ најдоа смрзнати.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Но минат бргу миговите на утрината и еве: веќе и пладне наближува, една мисла бавно над ведрината потајно се спушта и загрижува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Погледна уште еднаш кон небото, никако да му се разбистри мислата како во утрината.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Откако ручаа, Трајанка, единственото девојче што веќе неколку години другаруваше со нив и во ништо не беше подолу од ниедно од децата, го изваде од торбата шишето што утрината случајно го понесе.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Вслушувајќи се во таа бучава во којашто се тушираше сончевиот ден и во песната на славејчето, како да се најде повторно понесен од матицата на планинската река што синоќа го однесе во тврд сон, а утринава го повикува и тој да потече по своето корито на денот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се вратија доцна вечерта. И утрината пак тргнаа да ја бараат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Дали по час, дали по два или дури утрината.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Излегла да бере трески утрината, уште кога беше мирно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На четвртиот ден, утрината се пуштија патроли кон Бугарите. Од по три војници.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Утринава ме најде командантот на бригадата и порача заедно да појдеме со тебе на падината над Пишишки Камен.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Дали токму ваквите збунувачки размисли што не знам од каде наидоа утринава, ја спречија твојата насмевка да се појави на моето лице?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На другиот ден, рано утрината, заминав за родниот град, каде требаше да уредам некакво наследство.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ме викнаа утринава. Не можев да одбијам. Знаев дека е слава.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Утрината зрак сонце ги фати и преплашено станаа.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
шишенца, кочанки, чешлиња, мивки, сапунчиња, гризнато овошје, коски, пердуви, распаднати метли и износени опинци, и ги носеше некаде со себе за пак утрината да ги врати и да ги остави на брегот; гледаше кон шеварот и трските во езерото во кои се размножуваа сите водени птици и кои крескаа како нечисти тешки и гадурии, што тука, во старо време се криеле: змеови, азџери, стии, ламји, вештерки, улавици, гидии, сеништа, ветроштиње, таласами, нави, укалци, катари, улери, буици и други сакатури,
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Скоро до утрината сите домашни, преплашени, прикажуваа што се случило.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
