сѐ (зам.)
Сѐ што знам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мораш на сѐ да мислиш, што се вели, не знаеш како ќе те разбере.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ е услагодено, што се вели, пригодено.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Видов, не видов и ѝ дадов сѐ што мислев дека ми е многу.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Поправо, сѐ ни текнува одеднаш и не знаеме што да прашаме побргу.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ ми е малку.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, на сѐ ти присмрдува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А тивко е, мислиш сѐ е позаспано.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се разголуваме така, сѐ од нас фрламе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ ме врти, ме боли, и сето наеднаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Вртиме по некој нерамен и непознат пат и сѐ наоколу ни е непознато.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ што е гнасно си го даваат за јадење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бањите ги правеле некои јапонски затвореници и сѐ е под јапонски конец.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ е под клуч, што се вели, целиот свет се држи заклучен, а мене умот ми е надвор избеган.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ми се падне еднаш да зборувам за рамноправноста меѓу мажот и жената и, само што го спомнав зборот рамноправност, стана еден човек и свика: — Сѐ, сѐ, само тоа не!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ ни е слатко, со главата в казан ќе влеземе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Дојдено е, велам, сѐ е така дојдено, повторувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се најде нешто да те открие, што се вели, не држиш сѐ под своја команда.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не ме гледаат убаво, не ми се познава сѐ на лицето и ме прашуваат, каква ми е косата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мислам сѐ ми запишува со очите: сркањето, џвакањето, голтањето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
