ороси (св.)
Фимка се вкочани, се стаписа, ѝ затрепери долната усна, се разигра мускулот на образот, пот студен ороси чело, немошница ја совлада.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Капки пот му го оросуваа целото розово лице.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Осеќам дека ми се оросија очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мускулите веќе почнаа да го болат, челото му се ороси со пот, а тој со стиснати заби продолжуваше да се напнува, да се инаети, да се надминува себеси.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ги почувствува дамарите во грлото. Слепоочниците му се оросија.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Прострев моето под ситниот дождец, за да го ороси, па тие лесни капки се разлеаа по него како ситни солзи , тркалајќи се удолу, покрај носот, ми ја заобиколуваа устата, низ брадата па сѐ до вратот, каде што како река течеа, се слеваа една до друга.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
ЛИПА I Кога се решив да ја исечам неа кога се решавав челото со градушки ми се оросуваше а срцето ми биеше в грло кога се решавав зашто одлуката не беше лесна да се исече врсникот мој со кого растев од ластар што го следев до вита стеблика со која си игравме на врвот јас нејзе поткрепа ѝ бев таа пак мене лулка таа мене устрем во височини јас нејзе заштита од бубачки и мравки од црвојаднина.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Куќата веќе дишеше чиста, оросена со полеаните цвеќиња чија миризма стигнуваше дури до чардакот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Молчеше, се мачеше да дише што потивко и се вслушуваше. Челото му се ороси со пот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Свежо искосената трева што му ги ороси лицето и телото полека свенуваше.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
После пет минути, забележав како целото чело му беше оросено.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Волјата за работа им папсувала, а стравот, не заморот, ги оросувал со пот нивните опалени чела.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Од помислата почнаа прво да ѝ се потат дланките, а потоа да ѝ се оросуваат нежните влакненца над горната усна.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Мустаќите, ретки, му се оросија и тој се облизна. Гледаше некако под око.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
