опули (св.)
Некогаш не ти се вдава да се опулиш долу во снегот, да видиш дека стапалките се машки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тука дедот Ристе се поднасмевна и се опули лево и десно да види как помина оваа негова шега.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега се плашеше да се опули надесно оти му се чинеше, ќе го види Неда.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дури и очите им се опулени како плодовите од сливата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Првите дни машките фрлаа по некој и друг поглед во Нешка кога идеше со бацкови и Стојановци измиена, исчешлана, без прцле и цилувци, во ново кошулче, со ново гунче, подбрадена под гуша, но кога се виде дека ја вардат тројца, сите дечиња, и тие од I одделение па дури и од IV, не смееја да ѝ се опулат накриво, не пак да ја задеваат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ми е страв со цела нога да згазам на килимите, да не знам како да се опулам во мебелот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со скришен поглед се опули кон групата водарки и како од куршум пронижан ги наведе очите и го заврте тилот кон водарките, — го буцна магарето да повјаса да не го сретнат во тесното Мидово уличе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пред се тоа Силјан си патувал со голема надеж да најде некоја трага и до кај пладне го изодил угорното, та се качил на планината и кога се опулил натамо, видел едно поленце опколено со планинки и ридови, прилично како Прилепското.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ние само се опуливме кон тоа дупката, кон раскопаното и после нагоре кон небото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не знае човек како да се опули, од кај ќе му помине стравот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да не знам кај да избегам и како да му се опулам на Горачинов.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да не земиш некој пачаври да не можа да се опула во луѓето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ќе се изукаат и ќе се опулат нагоре дали иде ручекот и до кај дошло сонцето. И јас што ќе правам, нема да се тепам, си го терам редот пред себе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Шепотот пак се повторува. Се опулувам кон пенџерето и гледам нешто ми се привсенува, ми се помрднува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Може тоа да ти е последно замижување, што се вели, и повеќе да не се опулиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мачно е времето селско, вели, кај да се опулиш работа те чека, а јас немам раце за толку...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се исправи и во мигот кога почна да се крсти, сите опули, занемени и скаменети се заковаа во него.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сонцето ќе се опули, и сите работат и јас работам. Некои собираат желади, други кастрат шума за лисници.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И сега пак така. Како тогаш. Не знаеш како да му се опулиш, како да му речеш, како да му пригодиш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Да ни се опули уште еднаш, да нѐ привиди. Ама не може.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
