аха изв.
ахат м.

аха (изв.)

Аха! Со мене сакаш да збориш. Може некоја поплака имаш на некого?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Демек... - присторе Србин. - Демек, тоа е да не знаеш кој кога те држи под око и зошто. - Аха, - рече Србин и реши нешто да запамети. - Убаво богами.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Море ти остави го шетањето по светот и објасни што се тоа пролетери? - Пролетери ли? - Аха!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ВЕЧНО! нека плачат! 14 ехе-хе! ете тој фраер го глеаш влегува во проклетиот лифт се прославил по тоа како дошол до некои пет стапки дол стап не се зезам никој од вас го нема од пет стапки и тој влегува во - аха! ма замислете таков еден дунстер да влегува во шугава јавна куќа сакам да кажам јавен лифт?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
БОРИС: Не, јас ги расипав да си најдам занимација. (Пауза)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Аха, да. Рибата ми ја отвори вратата, јас ѝ кажав дека ми треба дел од нејзиниот задник и ѝ ги треснувам оние дваесет зелени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Аха - Така ти се чини, рече Србин, кој исто така мамеше во носот таква миризба.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Меѓу старците што ги собра зимата, отиде и Тренко Шаин, дедо му на Тасе Шаин.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Нее, - рече Србин, затегави. - Доста е засега тета да ни ги пере алиштата што ќе ѝ ги носиме, а после ќе видиме. - Аха, - рече тетин Доне.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Аха... Што со вошките? Ги оставивме во Албанија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Аха, сторив јас“, а тој, бидејќи виде оти го проѕрев дека сака да ми ја потцени варта, налутен си замина.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Аха, - рече фелдфебелот. Го засука мустаќот, се премести од едната нога на другата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А под карпата тесна дупка во која, при првото нурнување напипав опашки на крупни риби. Аха, ве најдов!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Мавни се од тие боцки и појди со мене, дедуле, го помолив. Аха, и не ме слуша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Аха!, си рече во себе аџи Јане. „Значи, треба да се нападнат од сите страни за да се скршат. Ете тоа ми треба“.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но луѓето се жалеа: „Ах, нѐ измамивте со таа ретроспекција”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Аха, разбрав. Значи вие сте од оваа Македонија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Дедо ми го попули малку и потем рече: - Аха. Знам што мислиш. Потоа помолчеа бааги време.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Се обидувам да се насмеам. – Се сеќаваш ли на Боби, синот на мајорот од соседното маало, оној црниот што само по гаќи издржуваше половина час на снег? – Аха – вели, бришејќи ги очите со надланката: - Што е со него? – Се уби и тој.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Повеќе