ни (чест.) - на (предл.)

Доста пак, сета волна ја испреде некакво си предено, кое не личеше ни на основа, ни на јаток за клашни, шајаци или покрови.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Тој и деца ќе накоти, ти ни на јаве, ни на соне не можиш да го заборавиш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кој, сака, море, нека умира роб, ама јас немам ниет роб да бида до век! — па го крена гласот повисоко, обрнувајќи му се на татко си и стрика си Кулета: — И да знајте сите: јас нема да му стоа ни на вој пес, Адема, да ме продава како стока, ни на тој ајван, новиот наш бег, да ме купуа како стока. Море, освестете се еднаш, бреј, оти сме луѓе, а не стока да не продаваат и купуваат виа пезевенци, бре!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да се спасуваат со бегање, да ја напуштат куќата пред да биде премногу доцна - таква мисла не им падна ни на ум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мислиш дека јас зборувам за власт и моќ, а дека не сум во состојба да го спречам распаѓањето ни на моето сопствено тело.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеше да се претпостави дека Видерс и неговите соработници сега се во немилост, но за тоа немаше никаков извештај ни во печатот, ни на телекранот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Ех, - рече Методија. - Тој уште ни на мрава не гази ама грчки итрини. Демек, ако е проедро, грчко ќе биде ова. Ти текнува?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Да ги земев, а тоа ни на крај ум, можеби ќе ја подобрев нивната позиција кај наредбодавачите, ќе го дадев својот доказ - „за мојата дволичност”, додека сталиничката држава ќе имаше доказ и право да се пресмета конечно со вратениот емигрант.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За Свети Никола, таа година, баба ми ни приреди изненадување какво што ни на сон не би очекувале.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ги познаваше сите и по имотност и по карактер; го знаеше кој е дарежлив, кој скржав, инаетчија, зајадлив, намќор, ситничар кој бара влакно во јајцето; кој е кротичок, мирен, душа, кој не гази ни на мравка, кој од претерана добрина страда.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Јас во ограбувањето на вагоните не бев замешан, а за стрептомицинот тие ни на сон не можеа да се сетат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не е ни на лекарски рецепт, а тоа е лекот што сите би го пиеле.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Никогаш не сум го видела во портокалова маица или во син џемпер со ружа, не, не сум го видела ни на митинг, ни на телевизија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Со малку сиренце, она убавото, жежено што се вика, и што се прави со усвитени камења што се ставаат во овчо млеко, и со понекоја голтка водичка од стомнето, ги изедоа печените компири, убави, вкусни какви ни на царска трпеза не можат да се најдат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Да, но ти знаеш – рече таа – јас ќе добијам таква казна од нив што ни на сон не сум можела да ја сонувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што ми требаше да доаѓам со вас без да им се јавам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во непознат крај не си ни на небо ни на земја. Не знаеш каде си.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Небото е високо, Пупипафија далеку.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ех, ништо, му велам јас, ништо не можеш да донесеш ни на раце, во најлонче, а камоли со трактор.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Срнчето не сакаше да се обѕрне ни на неговото сено, ни на неговиот леб, тоа не сакаше да ја погледне ни солта, што тој по малку пак долго се мачеше да му ја подаде на својата дланка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се наведнале да видат кај е удрен и виделе - немал деца на овој свет, не ќе ги има ни на оној. Крмнак, рекле. Мртов нераст.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Времето не им е соујзник. Ги глода. Не се даваат, спомен се, паметник на тага и крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се заколнале дека ни на смртта не ќе ѝ се тргаат од пат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но најпрвин го засекле своето месо со змиско ноже и ги отпечатиле крвавите палци и показалци врз страниците на старото манастирско Евангелие. И еден по друг паднале пред олтарот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Едното око, нешто понабабрено отколку кај жив човек, застрашувачки гледало во пламенот на нивниот факел, устата се доискривувала како пред несфатлива смеа, чиниш пред тоа тој итречки му се доверил некому дека ги измамил противниците со тоа што се исправил во прозорецот кон блесокот на нивните пушки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак, денес, не му служат ни на господа ни на човекот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Фоте беше таков човек - не веруваше во соништа, па ни на своите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мене цената не ме тревожи. Парите се печалат за да ги трошиме! Дури ни на ѕидот не мислам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој беше толку деконцентриран поради доцнењето на Марија, што не можеше да се сосредоточи дури ни на наједноставните трикови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека се враќаше дома со камиончето пренатрупано со реквизити за јавни настапи, го гледаше одблесокот на пролетта врз палмите во Пасео де Грација и го потресе злокобна мисла за тоа каков би бил светот без Марија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кумот не би ѝ простил на старосватицата а за некој саат ни на невестата.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)