и (чест.) - како (прил.)

Новото поглавје требаше да се однесува на митот на балканското самоуништување, познат и како синдром на ликвидации од кој не беше ослободен ниту еден од балканските народи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Навистина, нејзините писма не го потврдуваа тоа, но во мојата вообразба сред осаменоста, тие писма ги гледав во различна светлина, понекогаш дури и како утеха.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На нив можеме да гледаме како на темелни маниристички форми, но и како израз на силните напнатости меѓу природата и духот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но уште истиот час констатира дека згрешил што се легитимирал и како новинар, зашто командирот веднаш се закопчува и официјално ги изнесува само сувите податоци: дека односната личност, односно неговиот син, е најден обесен во неговиот стан, преоблечен во женска облека, напудрен и нашминкан во лицето, со курвинска перика на главата, што укажува според тие показатели дека бил „дивадејка” (тетовски дијалектизам за педер) и дека веќе е пренесен во Судска медицина на вештачење, а кога ќе дојдат резултатите оттаму еден Господ знае.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но, не донесувајте преуранети заклучоци.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Причината за да се појавам не само како сведок туку и како поединец кој покренува обвинение, не беше само скапоценоста на семејниот ѓердан на Цвета Басотова, туку и споменот по едно изминато време што го бев сместил во преградата на скапоценостите и раритетите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сум говорел и како „јас“, но и како Луција. „Како шизофреничар, не дај боже“, велеше Земанек, додека ме триеше под дрвото со студена вода. „Како оној лудак во Психо на Хичкок“, велеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Или, попрво, самата хомосексуалност, дури и како еротска определба, дури и како посебно сексуален субјективитет, се состои од дисидентски начин на чувствување и на поврзување со светот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа тој не можеше да не ја прими и како предизвик кон себе, таа длабока дира во своите нозе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И како ќе голтнам така ќе ме жегне под скутината. Си мислам: сум голтнала мрава и мешам во маштеницата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Совршенство И како повторно да ќе ме гали твојата болка, ме стиска одвнатре ме боли.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Понекогаш и откога ќе си легнеа децата, се искрадував и како сенка, како ошумоглавено живинче лунѕав крај ѕидот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И како што минуваше времето, шансите на семејството да се помести кон Америка ја зајакнуваа татковата илузија да го следи патот на јагулите кон нејзините брегови.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Оттогаш, земјата на Клементина ја чувствуваше и како дел од својата мајковина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Како шофер да, ама не и како слуга... - Не слуга, туку аѓутант.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Како што колената не ги снемува, како што корените корен раѓаат, како што сојот не умира, така и лошото живее во клетвата народна што постојано се пренесува низ дамарите во народното паметење и како поука и како предупредување... ќе не колне нас народот, ќе нѐ колне...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во селото имаше само една фурна и една мала продавничка која служеше и како кафеана.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Првпат забележав колку му се дебели и влакнести образите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Изгледаше и како да има меснати образи од кои никнеа тврди, пластични жици.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И дури тие пеат ти можеш да чуеш сѐ: и како ти плаче душата и како ти се радува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И како направи да стигне пред мене?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Малкумина од нив познавам, оти нема и како.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И како мајка да ми ја отвора вратата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се познава и како биле здиплени.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам и како да го прашам, што се вели, целата сум сметена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)