па (сврз.) - ние (зам.)

Па ние не ќе се венчаме овде, шо велат селаните!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Дали се познаваме! Па ние од поодамна сме повеќе од обични пријатели.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако таа може да задржи насмевка по онаква бурна биографија - кои сме па ние Македонците да бидеме намќори?
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Се реши да продолжи со рамнодушноста и речиси потамина: „Па ние сме сите оковано ставени во служба на загадувањето на човечката околина“, со изразита рамнодушност рече Едо Бранов и продолжи: „Без исклучок.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
— Па ние сме со тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па ние и со едно јајце некојпат правиме ручек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Па ние! До нашата куќа се наоѓа планина.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Па ние веќе сме другари.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Човекот со кравите одамна беше отиден, но детето го гледаше со своите мисли, на истото место, на ист начин и ги слушаше неговите топли зборови: „Па ние веќе сме другари.“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Па ние одамна не сме се омрсиле, вели Дуко Вендија, може и сега да нѐ причестиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)