токму (прил.) - него (зам.)

Требаше да разбере да не е некое од потерните одделенија на Фазлибеј, кое токму него го бара, та да си има главоболија во непознато место.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А Турците? Тие на сите страни испраќаа потери и токму него го бараа!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Зошто токму него?
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Подоцна ќе видиме дека таа книга се вика Псалми, има чувство дека „дел од маглестата темница“ на Рибоокиот се преселил во него и дека тој го бара токму него.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Додека му ја подаваа пушката, командантот гледаше во некое неодредено место, правејќи крукчиња од чадот на цигарата што ја пушеше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Иако се чинеше дека не му обрна големо внимание по тој еден единствен презрив поглед, тој отсечно нареди токму него да го стават на ноќна стража.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На крајот од краиштата, ако го немаше тој непресушен страстен порив да реагира така како што реагираше, Тој никогаш немаше да го избере токму него...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ама овој ко за инает тврди дека Јосип Броз го гледа токму него.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Чекореше колку што можеше побргу, притаен, кон тоа црно стебло, мислејќи дека ќе биде неминовно да го има пред себе токму него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, па тоа тие четворица испотени и тивко зачекорени луѓе, со своите пламнати лица, го носеа на своите рамена токму него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Додека Вера, одново ја прелистуваше книгата раскази на еден голем европски автор (за кого сите теоретичари и литературни критичари сметаат дека е вистински гениј), трудејќи се да си ги долови сите пропусти направени при првото читање, да ги одгатне сите потенцијални значења и нормално да се коригира во проценката што ја имаше за него, нервозно си ја корнеше горната усна и незадоволно мрмореше како може токму него да го сметаат за гениј, а историјата на книжевноста да му изгради споменик за вечни времиња.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ваквото дружење подоцна прерасна во еден вид живеење или поточно игра, како што реков веќе, во која не вложував ништо а таа сепак ми ја поттикнуваше самодовербата и ги збогатуваше доживувањата што ми недостигаа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зар не беше сосема природно да си го замислувам па дури и да го зазборувам токму него кога за тоа ќе се создадеа нужните околности.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ки ти најме исцедно место, ним с склдисувај! и внимателно го спушти длабоко издишувајќи потресен од тврдиот поглед на старецот што чиниш токму него го прекорува за нешто.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И мислата што риеше како врело олово во затворена рана: како? зошто? како баш сега? зошто токму него?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Оттогаш, небаре суртук од сурутка, доктор Миха се измени до толку што не го препознаваа ни сестрите кога влегуваше и излегуваше од кабинетот, а не пак пациентите што токму него го беа одбрале да ги лекува.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Господинот Гроздановски неочекувано го здогледа кучето веднаш зад стопанот со втренчен поглед во него и со опашката разиграна, некако потскокнувајќи од место, како семким токму него да го очекувало.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Доста е сериозен, па затоа учителот можеби токму него го определи да ја има таа чест.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дали тоа Чанга оваа гротескна смеа им ја упатуваше на своите измамени гонители, на сето сталинско време, или го поздравуваше токму него, својот пријател, татко ми не можеше точно да се определи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А Љупчо многу се прчеше пред нас, зашто наставникот токму него го убедува да се зачлени во подмладокот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Со интерес го следиме тренингот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Учат правилни чекори и прифаќаат топка што им ја дофрлува наставникот по фискултура.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Уште повеќе што Централниот комитет изречно ми заповеда - Младичот никогаш да не разбере дека го убил токму него, Ѓорчета Петров.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас овде си го заработувам својот леб и не е моја работа да преценувам зошто го убивте токму него.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Можеби оваа ноќ токму него ќе го земе и ќе го однесе во неврат.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Н.С. седеше до лозата и чекаше некого. Или го очекуваше токму него за да му се јави.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)