мој (прид.) - син (имн.)

Така, тие ќе расудуваат: ако една Канада може да ѝ се лути на Англија затоа што последнава, за да си биде во добри односи со Сев- Американските Соединети Држави, им ги пожртвувала ним интересите на Канада и последнава сега сака да се ослободи од Англија и сама да си ги брани своите државни интереси, зашто подобро си ги разбирала, – тогаш зошто Македонија да не ѝ се лути на Бугарија затоа што таа не може да ги брани македонските интереси, ами само ги експлоатира нив, и зошто Македонија да не рече: Јас пролевав крв од мои синови, нека ги бранат моите интереси тие самите, а не твои Начович, Цоков, Станчев итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И тоа со кого? Мојот син што таа го има чувано како дете.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Господе, дари ми ваква снаа да биде сопатник на мојот син. И продолжи со размислата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Чувствувај се како дома. Домот на мојот син денес е и твој дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас сум вечност, ко што е вечен мојот син, одамна повикан од Господа Бога.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Слегнатиот од фреската додаде: Јас сум Аврам, а тоа е мојот син Адам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Нема мојот син за повисока цена да ја јаде истата ужинка, а потоа да ми вели дека го болело стомачето. Кутрото дете.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Фантастично! Дочекав мојот син да ме информира за виталните проблеми на населбата во која живееме, всушност, пошироко и за градот!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Оние што доаѓаа бараа да ја видат неговата одаја, и неговите шејови, а јас им велам дека во одајата има само една преслека од момчето, другите алиштенца се од мојот син Иван.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ЛЕНА: А сега ве фаќа уплав и при самата помисла дека би можеле да го усмртите и мојот син.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Во негов избор и препев се објавени книгите „Се роди човек“ од Р.Рождественски, „Оловното војниче на мојот син“ од Б.Окуџава, „Огледала“ од Е.Винокуров и други.
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)