од (предл.) - гради (имн.)

Кога го виде Невена како се зададе од ридот срцето ќе ѝ излезеше од гради... радост голема!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Малебџилници - тоа се всушност гостилници каде што се готви јадење само пилешко месо: печено пиле со или без ориз, пилешка чорба и ориз, некои пудинзи со месо од градите на пилињата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Аскери со кации им тураа на градите жар и ги држеа по тројца да не го отстранат од градите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тешка воздишка ѝ се истргна од градите. Уморено отпушти глава. - Какви деца сме, рече.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само поскоро да стигне. Мислеше ќе ѝ искочи срцето од градите кога седна до шоферот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сигурно слават си рече и почувствува како му се надига нешто од градите и го дави во грлото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ми се отна смеа од градите. Ми стана смешно бидејќи си реков дека ќе мора да погледне зад штиците зашто мене таква ми е прикаската.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Олеснителна воздишка се откачи од градите на Мишко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Само што погледна надвор од градите му се истргна весел извик: - Иииј!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А во селото останаа само едно две или три деца. Незаодени, неодлачени, нетргнати од гради.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Секогаш кога потоа ќе се сетев на неа, помислував на она глуварче и на нејзините раце кои го поземаа свежото цвеќенце во паркот, кога низ решетките на оградата ѝ го подаде едно дете; на нејзините раце кои го кренаа пресуваното глуварче од градите кога тоа падна од меѓу песните на една книга. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По смртта на Сара, неколкупати ја посетив Клара во нејзиниот дом, но таму ме дочекуваше непријателството на нејзината мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Речиси од градите ѝ го истисна воздухот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На Рада ѝ се симна карпа од градите. Конечно ја проголта грутката која долго ѝ стоеше како тапа во грлото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ама тоа што копа не запира да работи, вели, и знам дека не е одозгора, вели, не е ни од градиве, на кожава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кога Борис Калпак се обиде да се урне со сиот бес што го собирал во грлото, во крвта, во срцето, на предолгиот пат од Кукулино до оваа куќа во која се загнезди нашата коба, во која таа коба стана несреќа на недолжни луѓе, навистина кога Борис Калпак ги крена рацете кон очите на бегот, во истиот миг кога старчето водено од претчувство се склопчи во огништето, еден од слугите ја подаде раката продолжена со црна кубура.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но Борис Калпак и по истрелот стоеше со кренати раце некако потсмешливо исклештен над крвта што се цедеше од едната негова плешка, бездруго и од градите, иако јас тоа не можев да го видам, па веднаш другиот измеќар го принесе врвот на својата кубура до устата на ранетиот и сепак несовладан бунтар и истрела, нѐ заглуши и нѐ заслепи, мене можеби само, нѐ покри со чад и со црвен блесок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад нив се наѕираше лицето и дел од градите на иследникот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Букурешт чува тајна голема, од гради ќе ви ја одкраднеме, сѐ што е наше, и наше ќе биде... скромно ви порачуваме...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Неговиот задув се слушаше уште од градите. Беше страшно да се слуша тоа крцкање и потсвирнување што му пустошеше во дробовите и низ дишните органи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А Ѓувезија Дубровска остана така, замаено загледана во грнчарот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најпосле, ја измолкна свирката од градите, даде знак да се постројат девојките.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во блесокот на полната месечина По патот на вечната далечина Во сонот што со јаве се кити Восхит незнаен од неправда штити Сити се оние што не глодаат туѓо месо Од коска до коска Од рез до рез Питоми луѓе со смисла и без Во занес од воздух опиени Гласни воздишки и мирис на млека од гради излиени Вени од кои страста води од ек во ек Одек во векот разјарен крвожеден...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
И што сега за крај да ти кажам, како своја љубов да изразам, сем од гради да изнедрам крик: Ај билив ин ју, Америк!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Заѕиданата мајка, принесена како жртва во темелите на мостот, на тврдината, од страна на своите девери, за да не се урива градбата, барала да се отворат дупки за да може низ нив да се дои чедото од градите на мајката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Уникатниот предмет содржан во вализе-то на Мата беше познат (од списокот што го објави Бонк во својата книга за “вализе-то”) но овде беше изложена за прв пат; оваа полуапстракција (13) направена од примероци од влакна од косата, од градите, од под мишките и од гениталната зона, аранжирани по вертикала со само една тенка линија што наговестува контура на тело, и неколку исто така бледи линии кои асоцираат на формата на пенис во ерекција. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 113
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Една од најголемите простории на најгорниот кат на Палацо Граси беше искористена за изложување на Дишановото „вализе“ и голем број оригинални слики репродуцирани во оваа комплицирана и прецизна збирка, обесена по ѕидовите што го опкружуваат експонатот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Од градите до песната од чекорот до чешмата сѐ е чудно разгалено.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)