во (предл.) - ладовина (имн.)

Ти секогаш си во ладовина. Ти поубаво живееш од мене.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Не сме итроманци и не кмишиме во ладовина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да ми е да се напрчам во ладовина, сѐ што е женско да се собере во ред и само да се насадуваат и да си одат.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ти секогаш си во ладовина. Ти поубаво живееш од мене.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Велат дека речиси секој жител на градот барем еднаш неделно поминува по неколку часа во ладовините на оваа планина.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Саше беше дома. Седеше на терасата под густата лозница и уживаше во ладовината што си ја направил прскајќи го долго дворот со црево.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- И јас утре заминувам на одмор. Одам во Охрид – рече тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Имаме деца и жени, самите не јадеме многу.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борко седеше во ладовина, под сенката на старата круша и врзуваше китчиња од вртипоп, синчец и други разнобојни цветчиња што ги беше насобрал во откосената трева.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)