Згасна и последната светилка во мракот ѕвездите ги проголта густа завеса од облаци мракот ко надојдено море плиска по споменот гордоста ја побарав во тажните сништа...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Во мојот Лондон ѕвездите ги нема...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Од тоа кивање ѕвездите ги снемува: паднале в бездна... Месечината онемува.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Меѓу нас имаше еден морнар кој по ѕвездите ги откриваше насоките на светот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)