Задоцнетето попладне на еден накиснат фаун, иако со прилична доза опуштеност поради редовното конзумирање на горчливи екстракти на субмедицината, подобро кажано, со лесна немарност кон атмосферските чуда, му придодава на Шушкањето на страниците допира одвнатре, проследено со отегнатото „А“ кое по тврдиот согласник се разлева во треперливи ларви низ нескротените лавиринти на нашите тела, споени во кревок тотем со две пребрзи срца...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)