Но, штом ќе го напуштите југословенскиот павилјон, иако во вас останува онаа широчина, тишина и одмор, овие пејсажи, неколкуте графикони, уметничките фотографии, неколкуте машини и уште нешто друго за нашиот туризам, и восхитот од чудесно убавото и оригинално архитектонско решение на павилјонот, веднаш чувствувате извесна празнина, ви се чини дека нешто недостига.
               
             
           
            
            
              „Патувања“
               од Никола Кирков 
              (1982)