Ја ценам подеднакво и неговата слобода во однос на стратегиите на интервенција. Можете ли да го објасните поимот “стратегија на интервенција”? Во овој случај, стратегија на интервенција значи избор на употребените средства, бидејќи она што сакаме да го изразиме му претходи на начинот на кој тоа ќе го сториме.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Дали современиот уметник денес поседува вака широк опсег на изразување? Се чувствувам мошне близок на колажите и на остварувањата какви што се MERZBAU.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не знам, и мислам дека никој никогаш нема да знае, едноставно затоа што смртта е најтаинственото од сите човечки незнаења.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Борхес умре подеднакво мирејќи се со судбината како што живееше.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тој е и останува значаен поради неговото влијание и поради она што го оплодил.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во едно интервју од 1978 пак рече: “Кога би ми рекле дека вечерва ќе умрам, мислам дека би се чувствувал мошне среќно”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
А сега умираше. Дали беше среќен?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Камилски ja чувствуваше мошне блиску темата на инаетот, како психопедагог, a со поговорката што ја кажа, за таткото, мајката и децата тој целеше кон едно од главните обележја на балканското патријархално семејство, во кое владееше ригидноста на воспитувањето во реската поделеност на родителскиот авторитет и детската послушност, како два облика на инает, кои се формирале помеѓу двете генерации.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски, како докажан познавач на психологијата на детето, беше готов да продолжи да ја разработува темата на балканскиот инает, но Татко, гледајќи во саатот, му предложи тој тоа да го напише и објави во научен труд, иако обајцата беа убедени дека никој не би прифатил, од идеолошки инает да печати негов научен труд.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)