Тоа е единствениот обид на сериозно сидрење           на визуелните уметности во технологијата и психодинамиката на стварното и виртуелно           исчезнување, една од ретките културни пракси која се обидува да го исправи општото отсуство           од дискусии за деструкцијата во општеството.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)