бил (гл.) - убав (прид.)

По едно од тие преданија, а тоа укажува на предвизантиските, на римските, па можеби дури и на античките македонски времиња, Градиште бил убав, утврден град.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бил убав пролетен ден, 6 мај 1906 година.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Коста бил убаво момче: среден по раст, бело и тркалезно лице, со црни очи и коса.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Но, луѓето им даваат на дрогите преголема важност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Според она што го зборуваат, сѐ зависи од таблетата. Ако вечерта била убава, тоа е затоа што таблетата била добра.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Набргу ни се придружи еден постар човек, а се гледа дека бил убав и висок, и ни рече: А бре, деца чии сте вие?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
По кусо време мајка ми останала повторно бремена. Инаку, била многу вредна за работа и била убава и здрава жена.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А била убава, велат Луман по лика на неа личел, иако ни трошка од срцето нејзино не останало.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)