чина (ж.)
Стефан фон Бројнинг, кој донекаде бил поет и имал значителни книжевни способности, добил задача да ги направи саканите измени во либретото, од три намалувајќи го на два чина.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
„Да се случеше барем во одаите на некое воено лице со два чина пониско“, заврши таа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Море, седи, ослепаго, како су чинила измет на ваа куќа толку години дури вие да се жените со браче Илка, ќе чина и сега, токо ние сакаме вие да си се удомите, да си имате друшки како шо си имате, а за измет — ќе чина гајрет дури да потпркне Ѓурѓа ошче некоа и друга година, па после и мене ќе ми се поолесне товарот!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се плашат како царцки човек да не ви чина абер вам.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Као да чина, бре браќа? - им рекол.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
