златник (м.)
На, земи! (Му брои на рака три златници).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Го одврзав кесето и земав неколку златници и следните денови си ги трошев на колачи и бонбоне.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Двата златника останаа во нејзината рака.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Кутрата, си помислив во мигот, таа имала можеби повеќе храброст од другите да ги преземе златниците и да му ги даде на вратениот емигрантски одметник и конечено тој да се компромитира.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Дедо ми тогаш ја замолил мајка ми да го варди овој златник како очите. Сѐ иде во животот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Златниците останаа во нејзината рака.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Таа замина со двата златника.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Повеќето од прашаните одговарале дека сакаат полна кола со златници или пак ја барале златната царева кола.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Кутрата роднина, потем повеќе несвесно, се обиде двата златника да ми ги потури во горното џепче од мојот жакет, но тоа беше пришиено.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Да му ги остави златниците, би било милостина. Си ги собра на заминување.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ми ги подаваше златниците, а бездруго кутрата сакаше да ми рече според изразот на лицето: не земај ги!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ги качија, значи, на железничката станица во задушливото купе од трета класа, да не свртуваат премногу внимание врз себе, и ги испратија кај вујко им со двајца непознати трговци, негови пријатели и со по десет златници што Моше дома им ги заши во поставите на нивните нови палтенца, грижно кроејќи го да не се познава и зацврстувајќи го со посилен штеп поработ што прецизно го испланира.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Во Помпеа има една фреска останата од времето кога вулканот Везув го уништи градот, на која е претставен еден цар кој во раката држи теразија: та на едниот саан од теразијата ставено е скапоцено богатство: златници, накити и друго, а на другиот тас, знаеш што?
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Златникот блескал на сонцето. Музичарите занесно го погледнале.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Везирот го испрати Цреповиќа и го пријави следниот дипломат, со краток доклад што бара: – Шериф Абдула, пратеник од персискиот шах моли милост за сина му на шахот што се наоѓа како сужен кај нас. – Десет илјади златници – отсечно проговори султанот и ја заврте главата настрана, не сакајќи понатака да зборува со претставникот на победениот шах.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Главно беше да собере што повеќе златници, да ја наполни царската каса која беше „вреќа без газер".
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Веќе не му верувам на писменцето што ми беше дофрлено: „Дадовме дваесет златници за твојот живот“. Потпис: трилисна детелина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Извадил од џебот еден златник. Им го покажал на музичарите.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Тој не бара свилена постела, ниту грниња полни со златници.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
На 7 април 1944 година капетанот Патрик Еванс, член на британската воена мисија на територијата на Македонија под Грција добил писмо од членот на ГШ на НОВ и ПО на Македонија Киро Георгиевски-Дејан во кое, од британската воена мисија се барало да обезбеди „оружје, муниција, облека, експлозив и златници“ бидејќи во „последната недела имал 100 регрути“ кои морал да ги врати поради тоа што не можел да им даде оружје“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
