ела (изв.)
Елате мои црни мажишта сите векови и сите колена Елате да се збереме да се видиме
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
А ти, ела малку по мене“, и Башмајсторот замина покроце кон бараката, зборувајќи како за себе: „Си нашол работа, аирлија нека ти е, само мене ми е страв да не би да биде ова сѐ што ќе ѝ однесеме на мајка ти“, а оној едно време гледаше по Башмајсторот, се подвоуми, Башмајсторот ниеднаш не се обѕрна да види доаѓа ли овој по него, чекореше спокојно, и најпосле оној замина кон бараките.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
II Елате момци црни мажишта, дечишта, чакали, орли од сите угари од сите добрави сите дедовци и сите колена Елате Да се збереме да се видиме Останало в крв уште од века нешто ни една лута змија в земи не ќе го исцица ни една тревка ни еден корен не ќе го исцица што ќе остане да ја храни оваа црна и проклета да раѓа бериќет маштија и немаштија.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
III Или пак елате Објалџии опинчари рибари Брсјаци Мијаци Елате По сите ориди и по сите преспи Да тргнеме Да се изброиме Малку ли сме Многу ли сме Ќе правиме царство Да видиме колку векови ќе царуваме Кој ќе ни биде цар Кој Бог И шпиун кој ќе ни биде, Елате Да се изброиме!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ела, - му рече насладувачки полека, - Ела да видиш чудо невидено, - му рече.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
ЈОРДАН: Е, повели, зету. (На побратимите). Елате и вие горе да видите.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ти што седиш на брегов мој ела среде мене и молчи.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ти што седиш на брегов мој ела среде мене и молчи.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ела да си поплачеме Јас и ти јас сонуван.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ела да се порадуваме Ти и јас ти невиден.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Преку глава станало пукањето и ела глава покажи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По малку време му се врати храброста и направи неколку чекори напред, но пркосно, како да им вели: елате да ве видам што можете да ми сторите!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Елате под знамето на автономна Македонија!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пак и мустаќине ги бричел, како сега овде в град, та ела познај го.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Туку ела да ти кажам нешто пријателски, насамо.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
На разделување да се прегрнеме Јас што нестанувам И ти што големеам Ела.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
- Славејче мило, слаткопојно твојот глас е бисер зора кога руди, Ела, песната твоја сакам наутро да ме буди!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Полжавот ѝ одговори: - Ако ти е здодевно ела во тревата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Ела мртво, пак колвај, ѝ вели на кокошката што се прпелка, и пак фрла пченка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само елате пред манѕерките, та ќе видиме кој појунак. — и го продолжи следниот стих.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
