врата (ж.)
Се фрлам на вратата и чукам, гребам и збирам душа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Видов една метла зад вратата и зедов да метам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не сакам утре да ја обележуваат вратата со катран и да го викаат детето копиле ...
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Удираше со тупаница по вратата. Отвори, отвори, пак шушкаше.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Лесно се качи до последната врата со боја на зрела 'рж и забележи на неа пет крвави отпечатоци на прсти.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Сѐ зависи од службениците на вратата. Тие одговараат за таквите прашања.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Му се чинеше дека страшните мечки гребат по вратата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
На вратата се покажа жена му.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Ви кажав... - Со презир рече таа и ја трасна вратата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Татко ми веднаш се најде крај вратата и отвори.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Еден друг ден кога татко ми си дојде на ручек, видов како носи под мишката една необична книга, и откако се помисли каде да ја стави, ја отвори вратата од шкафот и ја остави таму.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Тихо и плашливо се подотвори вратата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се исправи несигурно тргна кон вратата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Твојот денешен испит ги отвори вратите на длабоките шуми.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Низ отворена врата се проби долга нишка светлост.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И, што да види: автомобилот стои скоро попречно на калдрмата со отворена врата од страната на шоферот, а позади него настрана падната чеза и коњот кој виси малку подигнат над улицата закачен за неа.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Пријатно е да ја имаш среќата за прислужничка Додека ти ја отвора розовата врата на утрото И ти го принесува на прекрасно дизајниран тас Долго очекуваното изненадување.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
— Не знам, внучко, — вели дедот Карабуклија, — ама петлите се пеани, еднаш или двапати, не ѝ стори дикат. Сега ќе излеза надвор на малата врата и ќе вида.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тврдењево го потпирам врз основа на сликата што ја видов случајно во предновогодишниот сон, кога случајно од памучниот замок се раскрили брла снежна врата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Патниците што се качуваа на станицата кога ќе ја видеа низ вратата од купето каде што се шминка, не влегуваа во купето иако имаше слободно место за да не внесат со своето присуство пореметување во интимноста создадена меѓу машко и женско.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
