еве (чест.) - јас (зам.)

И не е точно дека е сѐ небо. Еве јас по земја одам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Да дадеше Господ една сипаница лоша да дојдеше и сите вас да ве собереше, та после векот едно да не пркне: овде да се роди, ама бело море и црно да препливаат таткови и мајка ви, тамо да видат челад; откако ќе видат челад тамо, еден Господ нека суди и еве јас си умирам".
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Ако не веруваш, Силјане, оти човек се прави штрк, еве јас ќе се искапам за да поверуваш".
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
РИСТАЌИ: Е добро, еве јас ќе ти напомнам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Мајка му на Димка се искашла и бришејќи го испотеното чело со црвена крпа богомолски зареди: - Жени, за дигање на црквичка што ни ја наречува мајката божја да придадеме по некоја паричка. Еве јас прва.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И еве јас, по сето она, се определувам за вас...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Не е страшно, Томе, еве јас“, се пријави Теми, „а ќе ми помогнат Јана, Данче и Гоце од литературната.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Еве јас, да одев против власта, зарем ќе го имав овој имот што го имам, зарем ќе имав толку стада и сѐ бели, а?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)