Ајде и јаваш, претставени во синтагмата ајде, ајде јаваш, јаваш (во еден од преводите побрзај, побрзај полека, полека), му послужија на Татко за своевидна филозофска спекулација, која му ја разви на зачудениот Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се договорија уште да сугерираат нови примери на синтагмите, според примерот ајде, ајде јаваш, јаваш.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски не доцнеше со потврдата на Татковото претчувство, и тој предложи да се задржат на зборот душман, душманлак антонимично поставен кон зборот пријател, пријателство, како претходно третираната синтагма ајде, ајде јаваш, јаваш во филозофски контекст.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Така Татко му сугерираше на Камилски, од претходно изложените заемки да се задржат одделно на зборовите барут и бакшиш, како и во филозофската синтагма: барут бакшиш!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко, убеден дека јазикот на пријателството не го прават зборовите туку значењата, навидум се сложи со предлогот на Камилски, верувајќи дека, сепак, тој до крајот на мисијата ќе го промени своето мислење...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но дали во ајде е доброто, а во јаваш лошото, во синтагмата ајде јаваш?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)