Во принцип,           ништо не е свето за модернистот, кој е подготвен да ги испитува гледиштата           повторно и повторно за да види дали тие сѐ уште се вклопуваат во критериумот           за прифатливост.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Иако неговата расправа има некаква онтолошка           важност (како и сите епистемолошки расправи), оваа важност е првенствено           изведенка од епистемолошките промислувања.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ова е исто така вистинито           за Деридиното дело кое што во основа се врти околу прашањето за вистинскиот           метод за анализа на текстовите.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)