Ми се чини дека    би можело да се каже дека хипертекстот и хиперлитературата во добар    дел се токму практично остварување на постмодернистичките теориски    разгледувања, што, патем речено, до сега, освен ретки исклучоци, беше    само желба а не и стварност.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 1“
              
              (1994)