Вечераа луѓето, а потоа цела ноќ ја поминале во нужниците, во ендеците покрај џадето и зад бараките.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Не си спомнувам дали потоа цел еден век си рековме каков било збор.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И веднаш потоа целата просторија го фати ритамот на таа усвитена врвца на пилата, на нејзината судреност со дебелата сурова дрвена маса, понесувајќи го во него и последното зрнце пилотина, запнато за пајаџинките во горните ќошеви.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Сѐ, бога ми, ќе истријам, - рече еден друг - и потоа цел ден ќе седам и ќе кршам вошки.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Дувкаше околу половина час, а потоа целиот предел пак се смируваше, веќе оладен и свеж.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)