како (прил.) - може (гл.)

Вреди да се одбележи дека со оваа пресуда, и покрај ригорозните и репресивни законски мерки насочени против организирањето штрајк, се востанови еден одличен судски преседан дека „блокадите се суштина на синдикалното делување“ (зат. цит. – стр. 3).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овој луциден судија кој го водеше предметот, покажа одличен правен сенс (elegantia iuris) – што е сосема ретко од нашите партиски подобни судии, образовани во духот на бедниот и буквалистички правен позитивизам – кога заклучи дека прекинот на работата се случил спонтано поради незадоволството на вработените прогласени за технолошки вишок 49 кои со жив штит ги попречиле вагоните да тргнат од пероните на станицата и дека: „Не е јасно како може, без индивидуализација на делата на секој од тужителите посебно, тие да бидат казнети ‘во пакет’, и дали во конкретниот случај се работи за некој нов изум на ‘колективна одговорност’ кој тужениот се обидува да го примени во своето работење“!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Стој бре ќерата, каде си се забрзал! - викна едниот од аскерот наоружани до заби, небаре Петар брзаше, како може да се брза со толкав товар? - Добро, добро еве застанав...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Како можел да делува совесно, во многу тешки услови на живот, и при тоа да ги брани одбележјата на културата, уметноста, јазикот, како се изборил за привилегијата: да бидат сочувани сите овие богатства?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Како можел да гледа од високо, како на шаховска табла, да го види распоредот на силите на нештата?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Од малку нешто прочитаното за историјата на работничкото движење, од малкуте книги во својот кабинет, се обидуваше малку од малку да разбере како можат селаните веднаш да станат работничка класа, и тоа од обични козари, овчари.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
– Надеж постои додека е човек жив – продолжи татко ми. – Размислував, чеда мои, како можеме да ги спасиме Чанга и козите, ако уште има спас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Луѓето се прашуваа – како може млекото да извира од тврдината?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не, не само што не сфаќам зпшто ние луѓето толку многу се плашиме од смртта; не сфаќам ни како може да поставам такво прашање.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како може, слушав како мрморат за мене, да седи цел ден и цела ноќ над машина!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Абре како можеш така да седиш, да не дојдеш горе кај дуќанине?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како можам да помогнам во врска со дамата?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Како може да им се верува на Грците!?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Како можев да се потпрам на неа. Таа беше потпрена на мене, а јас несакајќи и незнаејќи се тргнав...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Како можеше вака да ни се случи?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Би ги прашал авторите на тие психолошки лајненици како може еден жител на Конго да има позитивни мисли и дали ако мисли позитивно би му паднало прасечко од небо на маса?
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Браво: Не разбирам како можел да промаши.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Како може таков директор на Охридско лето да продава мед? - И тоа ливадски, од охридски плажи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Ти си пијан. Си го испразнил шишето. - Веројатно е дупнато. - Ти си дупнат. Како можеше, а јас да не видам?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тогаш јас несвесно, за своја несреќа, станав обземен од прашањето како можат црните луѓе да се идентификуваат.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сепак, најмногу, секогаш кога од град ќе донесеше печено пиле, повторуваше едно нешто што брезничани никогаш не разбраа што може да биде: „Како можев“, велеше, „да заборавам да си ставам во сјуткејсот една воденица што ја велите вие, ама не за наут и уроф, туку за коски.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Како можеше да се нарече?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Арамија, благо го поправив, зачуден како може да биде толку зелен.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Оти како можев да признаам дело зло мое, кога по налог туѓ, под принуда, а не од срцето мое извршено беше?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Како можел да размислува така и да поверува во такво нешто за оваа девојка, и да се обиде да ја убие на таков начин.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кети ја почувствува иронијата, како може на таков убав ден срцето да ѝ биде оптоварено со бреме и духот да ѝ биде полн со грижа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
МИЛДРЕД: Како можеше да направиш такво нешто? Како?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Филмов е начисто брутален. Како може некој вака да се однесува со деца?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не живееме како сакаме туку како можеме.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Како можев да не верувам во својот татко.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Како можел да се откаже од своето дете.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Како може некој да биде мајка кога тоа не е.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Како може нашата интелигенција да се оддолжи пред нашиот народ за дадените од него жртви?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како може комитетот да докаже оти тој работи во таква смисла?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Само за миг се гледаше себеси во иднината, како некој невидлив Дикенсонов дух на идниот Божик да му покажал како може да биде...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Јас сум му ја дал? Како можам јас да му ја дадам, од каде?“ „Ако си му ја дал, ќе знаеш од кого си ја ќердосал.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Домаќинот се фати за лице како да се плашеше да не се насмее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А наеднаш како мов, подводна трева, меѓу неговиот поглед и она малечко, долгоуво главче на неговото срнче, се залелка и се отвори сега на еден сосема поинаков начин, зародена прво во него, а после одразена од него и во овие питоми очички на животинчето, познатата непремостива провалија; му се врати на еден само негов начин, а веднаш со неа и едно зачудување во него како можел да ја превидува толку дена.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Како можело сево ова вака да се случи...?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но тој им ја вртеше пушката и викаше: „Умот да си го зделнете! Како можела куќата да се зделне?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Леле мајко, велам, како можеше толку да е против мене господ?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како можам така да помислам за човекот мој, за венчанијата моја!...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како можеше во толку летни ноќи толку соништа да се претераат, толку чуда да ни се пресенат?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Господе, како можеше толку наеднаш да оветви Јон во лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но, каде е таа! Каде таа се сокри? Каде ли замина „џенем“, како можеше зад себе да нѐ остави никаква трага.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дури и во оние часови кога наполно згаснува петербуршкото сиво небо и целото чиновничко племе се најало и завршило со ручекот, кој како можел, во сообразност со платата што ја добива и со сопствената желба,  кога сите веќе се одмориле од канцелариското чкрипење, трчање, од својата и туѓата работа и од сѐ она што доброволно, дури и повеќе отколку што е потребно, си го поставува никогаш несмирливиот човек – кога чиновниците брзаат да се препуштат на уживање во преостанатото време: кој, од поиницијативните, брза в театар, кој в град, да го потроши времето за да се изнагледа секакви шапчиња; кој на вечеринка – да го потроши на комплименти на некоја згодна девојка, ѕвезда на неголемиот чиновнички круг; кој, и тоа се случува најчесто, оди едноставно кај сличен на себе на четвртиот или на третиот кат, во две помали соби со претсобје или кујна и со некакви модерни претензии, ламба или некој друг предмет, што чинел големи жртви, лишување од ручеци, од излегувања, – со еден збор, дури и во тоа време, кога сите чиновници се губат по малите станови на своите пријатели за да поиграат бурен вист, сркајќи чај со евтини кекси, повлекувајќи чад од долгите чибуци, раскажувајќи за време на поделбата на картите, некаква интрига што стигнала од високото општество, од коешто никогаш и во никаква состојба рускиот човек не може да се откаже, или, дури кога нема за што да се зборува, прераскажувајќи ја вечната анегдота за командантот, кому дошле да му кажат дека му е потсечена опашката на коњот од споменикот на Фалконе, – со еден збор, дури и тогаш кога сите се трудат да се забавуваат, – Акакиј Акакиевич не ѝ се предаваше на никаква забава.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секогаш кога ќе ја покажеше фотографијата на некој посетител, татко ѝ рамнодушно ќе речеше: – ’Тој сега е во Мелбурн.’ Таа се согласи да замине, да го напушти својот дом.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се загледа низ одајата, со погледот помина по сите познати предмети од кои еднаш неделно со години го бришеше правот, чудејќи се како можело пак да се нафати толку многу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Па, како можеш да очекуваш дека овцата нема да биде вкусно јадење за месојадецот. Таква е природата, сурова.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Така, не им остануваше друго, но беспомошно да гледаат во празнината на единственото за нив, есенцијално прашање: Како може да постои практична обука без алатка?
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Со стиснати усни прашав како можам да го сторам тоа и да ги ослободам децата рудари.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Како можам јас, олкацок, да го сторам тоа?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Рече: - Сигурно, тоа ќе биде најправедната казна. Како можеш со тоа анџариште да го бодеш, проклетнику ниеден!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не разбирам, како може историјата да биде лавиринт?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Но како можете да ја контролирате материјата?“ избувна тој.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Освен ако не страда, како можеш да бидеш сигурен дека ѝ се потчинува на твојата волја, а не на неговата сопствена ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Се разбира дека нема. Како може да умре? Следното прашање.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, како може да има таков свет? Какво знаење имаме ние за било што, освен преку нашите сопствени умови?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Но што е тоа, што е тоа? Како можам да го сторам, ако не знам што е тоа?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Но како можете да ги спречите луѓето да се сеќаваат?“ извика Винстон, уште еднаш заборавајќи на бројчаникот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мора да е така: како може бесмртниот, колективен мозок да греши ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Глупости. Земјата е стара колку што сме и ние, не постара. Како може да биде постара?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но во тој случај, како може да биде вистина дека О'Брајан е луд? Лудиот мора да е тој, Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Треба да го тужиш. Како може така? - рече Елена и веднаш сфати дека избрзала.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Како можеше да верува дека таа наивна, таа чедна Марија ќе може да им се приближи?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Добро е што не ме притисна малку повеќе па ќе морав и сонот да ѝ го кажувам во кој ја видов Пелагија а таа мене не ме виде, не само што ќе се прашуваше себе си гласно како можело да ти влезе во сонот и да не те види, туку и во неа ќе го наголемеше сомнежот околу тоа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Туку шуќур си велам денеска што е недела Па поповите имаат венчавки и крштевки И немаат време за визитации на коали и други сонувачи На сон поп ако ти дојде ќе ти напраи триста лошотии На сон владика или поп и за ѓаволи се веруваат А богами не се чуло дека и на јаве ги есапат за ангели Така барем велат дојденците од Македонија кои своите попови Повеќе се среќаваат по судови одошто по црквите За да расчистат како може тоа што народот го изградил Да не биде народно ами попово И како може некој да биде овчар ако нема стадо И многу имотно-правни а не духовни работи Расчистуваат македонските попови по австралиските судови
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
СИМОН: Мислев, како можеше ти да го отруеш Никола?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
КУРТА: Како можеш вака?
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ах, како можеше да ми се случи тоа?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Како можеме да веруваме дека сме значајни во овој сервилен свет. А само сме лајт-мотив за памфлет.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Како може нешто толку чисто, невино, едноставно, совршено, безгрешно да се преточи, изобличи и преобрази во хаос, во завист, љубомора, пасивност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Почнете да размислувате како може да надоместите за тоа што се случило, како можете да го извлечете најдоброто од тоа и да доживеете сатисфакција од сопствените животни избори.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Лудо е ова време во кое живееме, овде на земјава се е како шаховско поле и ништо не е случајно, можеби сами ги поместуваме фигурите, сами го правиме следниот чекор и сами понесени од сопствената волја, зрело или без размислување, без искуство, свесно или несвесно или можеби наивно, будно или сонливо или полу заспано, внимателно или понесени од инстинктите од сопствениот живот правиме пекол и рај, но на крај секогаш стигнуваме таму каде што било пишано.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тие и од своето јадење се понижени, велам, но како може, јадејќи да плачат?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како да сум под вода со главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе боже, како може да ми одговори мртва глава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како можам да ја изумам неговата слика на сликата, си велам, па кога сум рикнала да плачам, да не може никој да ме заплати.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се чудам како може и стрмно и рамно да се стави во толкава слога.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како можат сега да јадат, ѝ велам на Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Којзнае како е и како може да дојде?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како можело тоа, вели, не можеш да им измрдаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се гледам и самата си се прашувам, како можело и во толкав бес вака да ми дојде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како може во ниеден да не се најде место за нас?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Инаку, како може и во спиењето еден дел да ти држи буден.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како можеме ние на оваа сиромаштија да имаме мрсно јадење за цела година“) Значи, тука беа запишани сите празници што за него имаат некакво значење, религиозно но очигледно и економско.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тетка ми Оце, се чуди и никако да се изначуди како може да не нѐ интересира кој се јавува и зошто. Ние не се чудиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само ова со кичот, малку претерува. - Како можеш – му вели на Саше – толку да далдисуваш во тие песни, а некој музичар си ми бил!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ние знаеме: најчесто се јавуваат пациентите на татко ми и многу е здодевно да се слуша како тој им дели лекарски совети по телефон.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Џабе учиш средно музичко, како мислиш да продолжиш на Музичка академија кога сериозната музика не те интересира, туку сè овие твоиве турбофолкериве? Не е во право.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)