Но, и кога лежеше, не го правеше тоа како некој што допрва стигнал пред неколку           недели, од некакво езеро и зад ридот, туку како да пораснал со местото на коешто сега           лежеше неговото тело, и како многуте години да го беа ослабнале; и нешто круто и восочно           се дружеше со него како да е симнато од телата со коишто некогаш се беше дружел.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 36“
              
              (1997)