доживотен (прил.) - ќе (чест.)

Едноставно, потсвеста е таа што доживотно ќе ја прогонува личноста на поетот и ќе го возобновува архетипот, но никогаш, и покрај огромните напори, авторот нема да успее најпрецизно автентично да го репродуцира (за среќа!) туку осознавајќи го ќе го надградува со својата филозовска порака и имагинација.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Имаш филинг дека доживотно ќе бидат дел од тебе.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)