Дните поминуваат, но     книгите, книгите, Антоњина Павловна, остануваат на полиците, и големото дело на кое     вие без да барате за себе корист му служите, навистина е големо и обилно, и секој ваш     ред ѕвони и одѕвонува во нашите умови и срца со вечен рефрен.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 17-18“
              
              (1995)