побара (гл.) - со (предл.)

Побара со очи. Не ги виде долните уши и двете ноздри, таа темна неисчадена двоцевка.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ги побарав со поглед до крајот и ги здогледав. Тој, качен на карпата фрла јадица.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Коњак“, пак побара со сув пустински глас.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Побара со поглед излез и виде мрак прострелан со два бели снопа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Си помислив, зар е можно цело лето да е полна и црвена, или всушност, токму кога е таква ме привлекува да ја побарам со поглед?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Беше едно јарче, Змејко сега можеше добро да ги здогледа неговите рокчиња, израснати правугоре, а таму свиткани како куклушки кон назад, и тоа јарче потрепери во еден миг и го побара со погледот, просто како да се помачи да се оттргне од сосредоточеноста на неговиот поглед, да избега пред неговиот нишан, тоа се обѕрнуваше неколку пати, како фатено во таа смирена низа дивокози, а сосема, само и изделено од сите нив со таа неспокојност, во која беше готово уште во следниот миг да отскокне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш и му текна за индексот, па го побара со погледот на масата и на креденецот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
За да не се гледа. Оти само по темница можеше да се побараш со жената. Така беше...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)