проклетство (ср.)
Време е за преиспитување и убиство на суровото проклетство време е за себеспознавање на сите фекалии оставени зад нас
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Врз зеленчукот и врз дрвјата падна проклетство да умираат од потајна чума.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Го носев во себе своето проклетство да им верувам на сите Марии.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Мајка му велеше на упорниот брат дека ние ќе си останеме без целосно семејно стебло поради проклетството на границите.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сите победи и проклетства се испишани на бајраците.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Паднаа досега уште пет сантиметри од проклетството.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Синтагмата балкански лавиринт беше многу честа во неговите записи, како и подоцна балканското проклетство.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Проклетството на погледите што го следат од прикрајоците, гласот на ветрот што сенишно свири низ празните маала кое насекаде го следи...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Кога се моли во ќелијата, се моли да престане и проклетството на оваа негова интернација, но и тој грозен сон.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
О каков мир за речите на проклетства и спокојство за жалните и скрбни молби.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Во животот на Татко читањето можеше да се смета за свет чин, можност за излез и спас од балканското варварство и проклетство.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Кој го фрли проклетството на молкот?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Проклетството продолжило: крастите се ширеле и од другата страна на кожата. И мозоците им се расцветувале од нив.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Овде на бреговите на Езерото запираа проклетствата на балканскиот физички и ментален релјеф.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во источната одаја на нашиот храм, како што веќе ви кажав, се наоѓаше записот за кој се веруваше дека го дава пророштвото за царството за илјада години нанапред во времето и дека записот ја открива причината за проклетството фрлено врз царството и најдробрите колена негови, оти болести и поразии нѐ напаѓаа.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Токму тука се креваше најголемиот балкански ѕид на стравот и на проклетствата, ѕидот на апсурдот и на глупоста.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Со глава и тупаници ќе го скрши проклетството што му стои спротива.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ќе те спасат од лошиот миг на проклетсвото – филозофираше старецот со сликовитото претставување на телесната и духовната борба, ставајќи ги работите на вага.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Сведена е на односот на двајца врвни интелектуалци, од две различни конфесии (што е типично за Балканот) кои поседуваат огромни библиотеки, во кои се крие клучот на историската проклетија на полуостровот од мед и крв: неговите народи да живеат едни крај други, а во вавилонски клуч да не се разбираат едни со други.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тие добро го познаваа балканскиот менталитет во кој беше всаден синдромот на самоуништувањето, на проклетството, кога му е арно на човекот и на народот со козите, да му умре козата на соседот без длабоки, суштински причини.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
