лудак (м.)
Некогаш дури и обичните луѓе ги нарекуваа лудаци.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Некои луѓе што сакаа да излезат од лифтот, ги видоа така купче и помислија дека го згрешиле катот, па во недоумица се вратија и набрзина продолжија нагоре, подалеку од тие лудаци.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Преживувањето станува неподносливо кога помислувам на лудаците кои и понатаму стојат на кормилото на разбиениот брод, на сите оние страшни, испотени балкански властољупци кои се поиграле со милиони животи.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Можеби е некаков лудак (во градот ги има низ пристаништето и кафеаните).
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Налетав на дузина интелектуалци мудруваа гласно ко кучиња чопор се јадосав, сакав да ги ишамарам сите сметав дека тука не припаѓам воопшто Од сите тие повраќаници гнасни почна да ми се превртува желудник блеев ко теле во ѕидови празни во салата не видов ниеден згоден задник Се чуствував како бескомпромисен лудак од тие бескорисни пијавици гадни со дебели задници фотељи што дупат одвратни џганови интелектуални Отидов до паркот и налетав на старци заљубени парови се шетаа често во паркот не видов интелектуалци го вратив спокојот и срцето на место
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Лудакот не оти ќе те праша, потегнуваше со железото и што ти пишал господ.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Уметникот, исто како и шаманот или монахот, поминува низ многу искушенија пред да ја верифицира својата концепција за гениј, адепт или светител (Божји лудак); патиштата низ кои сите нив ги влечат донесените одлуки се подземни, алтернативни, често пати бескомпромисни и согласно на тоа губитнички.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Кога светот стои во место кога лудаците остануваат на престол кога тешко се стига до вистината стиховите ја мрдаат жабокречината Кога доблеста знае да кризира и душата со чемер тетовира кога љубовта знае да девалвира вистината на хартија се гравира Проклетници одземаат живот ѕверовите се грабаат за имот лудаците го убиваат мирот стиховите сведочат на листот Лудаците сепак умираат ѕверовите во пекол заминуваат карактери и луѓе се менуваат а стиховите на лист остануваат
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Час беше примерен пациент, час вистински лудак.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Ужасна екстаза од страв и од одмаздољубивост, од желба за убивање, за тортура, за смачкување на лица со ковачки чекан, изгледаше како да тече низ целата група како електрична струја, претворајќи го човекот и против неговата волја во размавтан и разврескан лудак.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ти повеќе сакаше да бидеш лудак, да бидеш малцинство од еден.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Што можеш да сториш ти, мислеше Винстон, против лудак кој е поинтелигентен од тебе, кој внимателно ги сослушува твоите аргументи, а потоа инсистира на својата лудост ?
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Наскоро потоа, се збогував со него. Лажниот лудак беше мој платеник.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Дури тогаш станав; погледнав кон кругот и видов дека и Ина гледа со љубопитство кон нас двајцата, проценувајќи кој од нас е Јан Лудвик, лудакот без мерка; за да се декларирам, ѝ испратив еден бакнеж од устата со рака во воздухот; таа се закикоте, ми возврати на ист начин, возврати и сестра ѝ, и јас и Земанек излеговме од шаторот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Се развесели. „Ме сметате за опасен лудак а не знаете што станува околу вас?“ „Што станува?“ го прашаа стискајќи го меѓу себе и кикотејќи се безгласно, само со тешките раменици на кои можеа да ја држат земјината кугла.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се прашуваше, како што многупати и порано се прашувал, дали тој самиот е лудак. Можеби лудакот е едноставно малцинство од еден човек.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таа молела да не бара такво нешто од неа. Тогаш тој рекол дека ќе бара нешто друго; пробал да ја прегрне, но тогаш некој лудак фрлил камен врз џипот, нешто се скршило и тие избегале. Ѝ реков дека тој лудак бев јас.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
За да испровоцира разговор покрај чашка, пред писателите тврдеше дека Достоевски би завршил во лудница да не пишувал како лудак, пред драматичарите тврдеше дека Шекспир би бил убиец ако не ги напишел своите трагедии; а во секој сретнат познајник, на маса, меѓу чаши, гледаше свој можен, ако не иден пациент - што итроманите приближно колку него му го припишуваа како професионална деформација.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Можеби И во мене навлегла заразата! Што сум јас тука? Месечар, лудак?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Што си ти? Калуѓер или лудак?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
