замиже (св.)
А можеби несреќникот само замижал пред незнаењето како што слепецот е спремен да ја прогласи за ден и опачината на денот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Богословот му подаде четири фотографии и ги спружи јаките нозе задоволно замижувајќи кон сонцето.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Но нашите раководители замижаа пред вистината и востанието се зафати; се зафати славно за да се заврши плачевно и погубно.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А тетка уште лежи на патот и само ја врти, ја поткрева главата и ги замижува очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сум ги замижала очите и чекам да почне негде да ме боли, да ми се зема свеста.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Освен да замижиш па да не гледаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Понекогаш ми се смачува кога ќе видам мешавина од страв и обожување на лицето на народот, толку бесрамен јавен копнеж на стадото за водач, но ако замижам на двете очи, и тоа некако ќе го преживеам.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Борко замижа, не можејќи да ја поднесе глетката.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Сакаш да замижиш и замижуваш. Осеќаш, земјата се поткрева на прсти и ти го подметнува својот грб за да починеш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Замижуваш после, а кога ќе ги отвориш очите таму веќе легнале друг војник.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само ги покрива очите и замижува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И тој презриво замижа. Под спуштените клепки ги гледаше само врвовите на своите чевли како отскокнуваат де напред де назад на заплисканата од утринските зраци улица.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Замижи и моли се пред судбината.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ги замижувам очите и некаде од преку река се јавува петел. Кукуригу!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Може тоа да ти е последно замижување, што се вели, и повеќе да не се опулиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И врзи си го ова в крпче, ќе вели, само очиве кога ќе ми замижат...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И мене така ми дојдувало, му велиш, туку ми замижале очите и сум заспала.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Додека го вели ова неговите очи се посветли и веќе не замижуваат. Или само ми се причинува.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ќе истера така еден ред делкање, па ќе клекне, ќе го замижи едното око, а со другото ќе нишани: дали под конец поминала секирата, дали право ја воделе рацете. Како што треба.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сега јас ќе ги замижам очиве, рекол, а ти почни да ме тажиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
